ISO / IEC 17025 استانداردي است كه در سال 1999 تدوين شده است و بر بهبود مستمر تاكيد دارد. هدف اصلي آن كنترل فعاليت آزمايشگاه‌هاي آزمون و كاليبراسيون از دو منظر كيفي و فني است. مهم‌ترين دستاورد انطباق يك آزمايشگاه با اين استاندارد، اطمينان از صحت نتايج آزمون مربوطه است. به همين دليل سازمان‌هاي اعتبار دهنده مميزي خود را بر اساس روش‌هاي آزمون انجام مي‌دهند. در اين ايزو بر استفاده از روش‌هاي آزموني كه منطبق بر يكي از استانداردهاي بين‌المللي، منطقه‌اي و يا ملي باشد تأكيد شده است ولي با اين همه براي جلوگيري از ايجاد محدوديت، راه استفاده از روش‌هاي ابتكاري بسته نشده و استفاده از هر روش آزمون به شرط اثبات درستي آن آزاد است . 

از طريق روش‌هايي مثل مقايسه بين آزمايشگاهي و يا مقايسه با يك روش استاندارد و امثال آن مي‌توان درستي روش آزمون مورد نظر را ثابت كرد. ضمن آنكه تحت كنترل بودن شرايط محيطي انجام آزمون، صلاحيت اپراتورها، كاليبره و تحت كنترل بودن دستگاه‌ها از اهميت فراواني برخوردار است و چگونگي خريد كالاها و خدمات، ارائه گزارش به مشتري، چگونگي دريافت نمونه يا نحوه و طول مدت نگهداري آن نيز مورد توجه اين استاندارد قرار دارد. ضمن آنكه بر مبناي ISO / IEC 17025 ، قالب كنترل فرايند انجام آزمون و منطبق نگه داشتن آن بر مبناي استاندارد، مشخص شده است. بحث آموزش نيز از اركان اصلي استاندارد مورد اشاره است و به هر نوع پيشرفت علمي و كسب مهارت از سوي كاركنان، توجه فراواني شده است. مهم‌ترين خصوصيت ISO / IEC 17025 را بايد در اطمينان از صحت نتيجه آزمون بدانيم كه بر مبناي آن نتيجه آزمون انجام شده در سازمان صاحب اعتبار استاندارد، براي همه معتبر است .